Pakweg een jaar geleden was het moment daar, er werd een klap op de complete samenwerking binnen de jeugd gegeven en dit betekende dat ook met de O9-categorie onder de naam Terborg/Silvolde gespeeld ging worden. In juni werden de teams bekend en stonden er 10 jongens en meiden van Terborg en Silvolde een beetje weifelend op veld 2 van vv Terborg. Hoe heten al die andere kinderen, wie zijn eigenlijk onze trainers en gaan we wel een partijtje doen op training?! De ‘kennismaaktrainingen’ waren nog even aftasten, maar na de zomervakantie leek het alsof het team elkaar al jaren kende. Lachen, gieren brullen en vooral samen heel veel lol hebben. Lol hebben, plezier maken en nieuwe vriendschappen sluiten, hetgeen waar voetbal om draait en waar we met dit fijne team samen heel goed in zijn! Als je daarnaast ook nog iets opsteekt van de trainingen, gaat het een mooi seizoen worden, en dat was het seizoen van de JO9-2: een seizoen dat voorbij vloog!
Dit bijzondere jaar verdiend een terugblik. Niet van ieder afzonderlijk moment maar wel van onze hoogtepunten en bijzondere momenten. Te beginnen bij onze teamfoto!
Na een verloren wedstrijd bij FC Dinxperlo gingen we met het team, zonder om te kleden, terug naar Sportclub Silvolde. Met veel wrok van een verloren wedstrijd zaten we niet, want waar ieder team netjes stond te wachten was het al vrij snel duidelijk dat de JO9-2 in aantocht was. Vanaf de parkeerplaats klonken schelle stemmen en al snel renden de eerste kids over het hoofdveld en de bijbehorende tribune, nog even tikkertje spelen voordat we aan de beurt zijn… niet heel gek dat we er daarom voor kozen om bij Paulien twee foto’s te maken:
Ons tweede hoogtepunt was de grootste overwinning in de competitie. Met één gewonnen wedstrijd in de beker tegen aartsrivaal VVG’25 (uitslag: 1-7 winst) stonden we nog op 0 punten in de competitie eind september. Hier moest verandering in komen en dat kwam er, en hoe kan het ook anders, dit gebeurde tijdens de Terborgse kermis! Kermiswedstrijden moeten gewonnen worden, wordt vaak gesteld, nou de JO9-2 deed het al tegen VVG’25 met de Silvoldse kermis en met de Terborgse kermis was het dus weer raak, en hoe?! De JO9-5G van AZSV werd met een overweldigende 16-1 van de mat gepoetst, waarbij Mika maar liefst 7 van de gescoorde doelpunten voor haar rekening nam!
Een volgend mooi moment van ons seizoen was dat we in november drie wedstrijden op een rij wonnen, de vierde ging nipt verloren tegen de jongens van AZSV, maar hier komen we straks nog op terug. Leuker was dat we in het vijfde weekend van november ook nog een vierde overwinning konden bijschrijven. Een top maand dus die maand november, niet alleen omdat we veel overwinningen boekten, maar vooral omdat duidelijk werd dat de getrainde stof terug was te zien in de wedstrijden, iets waar je als begeleiding dolgelukkig van wordt. Waar we tegen Mec/Bredevoort wonnen door een 8x8-partij fantastisch uit te spelen (uitslag: 2-13 winst). In deze wedstrijd lieten vooral de meiden zien dat ze tactisch tot veel in staat zijn.
Een week later speelden we een kraker tegen FC Zutphen JO9-5 (5-1 winst), waarin duidelijk zichtbaar werd dat de jongens en meiden stappen vooruit maken. Vooruit verdedigen, het veld breed maken en opdribbelen om dan van afstand te schieten, waren trainingspunten en werden in deze wedstrijd fantastisch uitgevoerd. De wedstrijd was er een zoals je van iedere wedstrijd hoopt: 2 tegenstanders van gelijke waarde, het spel dat op en neer beweegt en spelers die voor elkaar vechten!
Als het team een week later dan ook nog eens de bal het werk gaat laten doen en elkaar blindelings weet te vinden, kun je als begeleiding alleen nog maar trots zijn. Lochuizen werd met 8-1 van de mat getikt, waarbij het ene doelpunt nog mooier was dan de ander. Roef en Mika weten deze wedstrijd beiden te scoren uit een corner door prachtige voorzetten van Anouk en Dieke!
Net nu we een beetje aan winnen begonnen te wennen, kwam daar de wedstrijd tegen AZSV JO9-4 (uitslag: 7-4 verlies). Een wedstrijd waarbij je vooraf afspreekt om geen time-out te houden, maar waar je achteraf van zegt: ‘wat als…’. De wedstrijd begon slap en het was al snel duidelijk dat AZSV één echt goede speler had. Na verschillende pogingen om grip op deze speler te krijgen, werd er in de rust voor gekozen om Anthony, alias de Jack Russel, bij deze speler te zetten. Anthony had maar één taak: waar hij is, ben jij ook! Dit pakte geweldig uit!! Na rust stond er een team op het veld dat wilde vechten voor de overwinning, een team dat niet meer bang was voor de tegenstander en wat na een peptalk zelf weer durfde te voetballen. Zonder punten, maar met een gewonnen tweede helft en de complimenten van de tegenstanders keerden we met een goed gevoel huiswaarts.
Onze laatste novemberwedstrijd was een tweede ontmoeting met VVG’25. Ook ditmaal overklasten we het team en zetten we onze eigen naam op het scorebord, 9-2!
Onze laatste wedstrijd van het najaar speelden we misschien wel onze beste wedstrijd van het seizoen (uitslag 6-4 verlies). Uit bij DZC’68 tegen de JO9-8G stond er een hecht team op het veld. Er werd voor elkaar gevochten, samengespeeld en er werden mooie doelpunten gescoord. Helaas was het niet genoeg voor de winst, maar evenals bij AZSV kregen we ook hier de complimenten van de tegenstander. Dit was voor hen de enige wedstrijd waar ze weerstand werd geboden, waar ze hadden moeten vechten voor de overwinning en waar ze niet met dubbele cijfers hadden gewonnen!
Na onze laatste wedstrijd van 2019 was er goed nieuws voor Sven, hij maakt de promotie naar de JO9-1, voor ons een duizendpoot met een scorend linker- en rechterbeen, een speler die kan keepen en zowel kan verdedigen als aanvallen!
De transfer van Sven betekende niet dat we met een speler minder de voorjaarscompetitie in gingen, in tegendeel zelfs. Na de winterstop sloten Berkay en Beaudine aan bij de JO9-2G en de laatste weken zou ook Tess zich op de trainingen laten gelden als extra versterking!
Na de winterstop ging het allemaal wat minder voortvarend. Ondanks dat we bijna tweemaal wekelijks konden blijven trainen, leken we het balgevoel een beetje kwijt. Het samenspel was minder en als team moesten we door de wisseling van spelers weer even wennen aan elkaar.
We trotseerden de kou, de regen en heel wat modderpoelen op de grote oefenhoek, alles maar dan ook alles deden we er voor om beter te worden. Zelfs wanneer de rest van de teams thuis bij de kachel bleven zitten of genoot van de voorjaarsvakantie, stond de JO9-2 op het veld! Om te dribbelen, te kappen, te passeren en af te ronden. En natuurlijk om partijtjes te spelen, het liefst jongens tegen de meisjes. Of ‘wie is de koning(in)’, wat soms wel uren kon duren, omdat iedereen het elkaar gunde om door te gaan…
Net toen de weergoden beter weer voor ons voorspelden kwam er abrupt een einde aan dit mooie seizoen. Een seizoen om nooit te vergeten, een seizoen dat voorbij vloog… een seizoen om niet snel te vergeten en daarom voor alle spelers en begeleiders een leuk aandenken (@Paperclip Sportprijzen, bedankt!!)
 |
Anouk, Milan, Roef, Siem, Tess, Berkay, Gijs, Dieke, Mika, Kiewan, Beaudine, Anthony & Sven wat hebben we van jullie genoten! Van jullie grappen en grollen, jullie bijdehante vragen en opmerkingen, maar bovenal van het plezier dat jullie hebben en uitstralen! Hou dit vast voor de komende jaren, jullie zijn toppers, allemaal! We hebben een enorm gezellig seizoen met jullie samen gehad, dat helaas eerder dan we gehoopt hadden is afgelopen….
Blijf thuis hard trainen en we zien elkaar hopelijk snel weer op het voetbalveld!
|
Groetjes van de dames van de JO9-2G
